1. |
Εισαγωγή
02:25
|
|
||
2. |
β
05:20
|
|
||
|
Βίος και τέχνη ή θεός και άνθρωπος
μαζί τραβάνε.
Ό ένας κρατημένος απ' τον άλλο
γιατί δεν είναι τίποτα παλαιό.
Πρώτη φορά συμβαίνει νάναι ό άνθρωπος
υπαρκτός-
Πρώτη φορά
λίγο χρονικό διάστημα απ' τον παππού σου μέχρι εσένα.
Εμείς που περπατήσαμε αργά
είμαστε όλοι μ' όλη τη μνήμη μας
όπως βρεθήκαμε εκτός του σώματος
και ταχυτήτων.
Εσείς φορέσατε τροχούς ιλλίγου
και μικροί διανύσατε το χρόνο
και η μνήμη σας εξέχασε
ποιοί είστε.
Ένα βήμα στο Άργος δικό μας
χιλιάδες εσείς σ' άγνωστες χώρες
ένα βήμα εμείς
εσείς γεννιές αλλότριες με ανθρώπους
με μηχανήματα ή χωρίς
με φονικές μάχες ή όχι
με γράμματα ή πέτρες
με-
Μη προχωρήσετε μη
εκεί σταθείτε μη
αργήσατε αλλοίμονο να ρθείτε.
Πρώτη φορά μας συμβαίνει η ζωή-
πρώτη φορά μας φέρνετε λουλούδια.
Εμείς εσείς με τύμπανα, κρουστά
ωραίοι λίγο λυπητερή - εσείς
εμείς με ένα βήμα
πάλι εσείς -εμείς- τα όλα.
Μη προχωρήσετε. Αργά.
|
||||
3. |
Του κύκλου μας
03:25
|
|
||
|
Να πυρπολείς τις πιο καλές και τις
χρωματιστές ελπίδες των
να καις ν' ανάβεις τους πυραύλους
και μη φοβάσαι ότι μπορούν
να κάνουν τίποτα με συγκεντρώσεις
του νου ή στις πλατείες.
Να σπέρνεις το θανατερό χιτώνιο
σ' αραβικές εκτάσεις και σ' Ευρωπαίους
κι από το φρούριο το δικό μας
να ανάβεις το παλιό κανόνι μας.
Πρόσεξε είναι άνθρωποι και θέλουν
να στολιστούν μ' ολόχρυσα για να ποζάρουν
σε φωτογράφους και χορούς να στήνουν.
Άνθρωποι όπου ζητούν τ' αδύνατα
τα άπιαστα και τα σοφά ακούνε
μόνο για μας - μονάχα για τον κύκλο μας
καθώς μας πρέπει από αιώνων.
|
||||
4. |
Το ξίφος το γαλάζιο
02:27
|
|
||
|
Αν κάποιος με Σοφία Μεγάλη
με γοητευτικό Μύρο ανοίξει τη σφραγίδα
την όπου σφράγισαν - εμείς και οι γέροντες -
και δεν ανήκει στους εκλεκτούς
αλλά έτσι στον λαϊκό συνηθισμένο το λαό
των Αστουρίων -
μη φοβηθείς ότι κρατά κάτι
από εμάς ή ότι θα συνεχίσει πορευόμενος
για τί το μύρο της σοφίας στο λαό
τοποθετείται στο μποντουάρ και στους
καθρέπτες
και κοιμίζει τον όπου μέσα του
δεν έχει ό,τι εμείς:
το ξίφος το γαλάζιο της αρχής
καθώς οι πρώτοι άνθρωποι κινούσαν.
|
||||
5. |
Αντίθετα
03:37
|
|
||
|
Αντίθετα από το ποτάμι
το άλογο
το δέντρο-
Αντίθετα απ' τον πρόεδρο
τις οδηγίες χρήσεως-
αντίθετα απο σένα.
Ο λυρισμός
οι λέξεις σας
οι λόγοι
τα θρυλικά ονόματα
(χρονολογίες γεννήσεως)
(χρονολογίες θανάτου)
Θεέ μου
πέφτουν όπως άδεια πουκάμισα στο πάτωμα
κι άξαφνα χάνεται στην άμμο το ποτάμι
και μένετε κει
δεν ξέρετε τι να κάνετε
τι ν' απαντήσετε
τι να οδηγήσετε
κι ύστερα γυρίζετε τις πλάτες σας και τρέχετε μέσα στο δάσος.
Η υπόθεση μας στα χέρια σας.
|
||||
6. |
Θα σας περιμένω
03:41
|
|
||
|
Θα σας περιμένω μέχρι τα φοβερά μεσάνυχτα
αδιάφορος -
Δεν έχω πια τι άλλο να πιστοποιήσω.
Οι φύλακες κακεντρεχείς παραμονεύουν το
τέλος μου
ανάμεσα σε θρυμματισμένα πουκάμισα και
λεγεώνες.
Θα περιμένω τη νύχτα σας αδιάφορος
χαμογελώντας με ψυχρότητα για τις ένδοξες μέρες.
Πίσω από το χάρτινο κήπο σας
πίσω από το χάρτινο πρόσωπό σας
εγώ θα ξαφνιάζω τα πλήθη
ο άνεμος ο δικός μου
μάταιοι θόρυβοι και τυμπανοκρουσίες επίσημες
μάταιοι λόγοι.
Μην αμελήσετε.
Πάρτε μαζί σας νερό.
Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία.
|
||||
7. |
Θα σας αφήσω
02:46
|
|
||
|
Θα σας αφήσω όλους σας να ωρύεσθε
ή ν' ακουμπάτε το κεφάλι σας στο
παράθυρο -
θα σας αφήσω να πιέζεστε στα σκαλιά
κι άξαφνα κει να μαρμαρώνετε
ανίδεοι για τις πράξεις σας -
θα σας αφήσω να τρέχετε.
Εγώ ανάμεσα σε ξερά δέντρα και τάφους
με τη σημαία μου ένα κουρέλι
με άνεμο και χωρίς άνεμο
ανάμεσα στο αβέβαιο πλήθος σας
θα περιφέρομαι μόνος -
ένας φλογερός πρίγκιπας - μάγος.
Η ώρα πλησίασε. Θα γκρεμιστούν οι ναοί.
Δεν υπάρχει φωτιά στην καρδιά σας.
Εγώ
ένδοξος
γράφω
σ' όλα τα όνειρά σας:
Ελευθερία.
|
||||
8. |
Όταν...
04:50
|
|
||
|
Όταν ακούω να μιλάν για τον καιρό
όταν ακούω να μιλάνε για τον πόλεμο
όταν ακούω σήμερα το Αιγαίο να γίνεται ποίηση
να πλημμυρίζει τα σαλόνια
όταν ακούω να υποψιάζονται τις ιδέες μου
να τις ταχτοποιούν σε μια θυρίδα
όταν ακούω σένα να μιλάς
εγώ πάντα σωπαίνω.
Όταν ακούω κάποτε στα βέβαια αυτιά μου
ήχους παράξενους ψιθύρους μακρινούς
όταν ακούω σάλπιγγες και θούρια
λόγους ατέλειωτους ύμνους και κρότους
όταν ακούω να μιλούν για την ελευθερία
για νόμους ευαγγέλια και νια ζωή με τάξη
όταν ακούω να γελούν
όταν ακούω πάλι μιλούν
εγώ πάντα σωπαίνω.
Μα κάποτε που η κρύα σιωπή θα περιβρέχει τη γη
κάποτε που θα στερέψουν οι άσημες φλυαρίες
κι όλοι τους θα προσμένουνε σίγουρα τη φωνή
θ' ανοίξω το στόμα μου
θα γεμίσουν οι κήποι με καταρράκτες
στις ίδιες βρώμικες αυλές τα οπλοστάσια
οι νέοι έξαλλοι θ' ακολουθούν με στίχους χωρίς
ύμνους
ούτε υποταγή στην τρομερή εξουσία.
Πάλι σας δίνω όραμα.
|
||||
9. |
Η διαθήκη μου
07:22
|
|
||
|
Αντισταθείτε
σ'αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει : καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ'αυτόν που γύρισε πάλι
και λέει : Δόξα σοι ο Θεός.
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρία εισαγωγαί - εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
ατέλιωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται
μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακίες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
απο γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους.
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη
διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Η διαθήκη μου για σένα και για σε
χρόνια καταχωνιάστηκε στα χρονοντούλαπα
από γραφιάδες πονηρούς συμβολαιογράφους.
Αλλάξανε φράσεις σημαντικές
ώρες σκυμμένοι πάνω της με τρόμο
εξαφανίσανε τα μέρη με τους ποταμούς
τη νέα βουή στα δάση
τον άνεμο τον σκότωσαν -
τώρα καταλαβαίνω πια τι έχασα
ποιος είναι αυτός που πνίγει.
Και συ λοιπόν
στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις
απο φωνή
απο τροφή
απο άλογο
απο σπίτι
στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:
Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.
|
||||
Γιάννης Μαλλούχος - Γιούλη Περβολαράκη Vienna, Austria
If you like Γιάννης Μαλλούχος - Γιούλη Περβολαράκη, you may also like:
Sorry I'm So Sensitive
by Bea Stewart
The second EP from Northern Irish singer-songwriter Bea Stewart runs from gentle folk to pillowy pop ballads, all perfectly executed.
go to album
featured on Bandcamp Radio Mar 26, 2024
go to album
featured on Bandcamp Radio Mar 19, 2024
go to album
Six and Forty-Six
by Riccardo La Foresta & James Ginzburg
Percussionist and sound artist Riccardo La Foresta joins musician and producer James Ginzburg for a fluid collaborative experiment.
go to album
The Room
by Fabiano do Nascimento & Sam Gendel
featured on Bandcamp Radio Jan 9, 2024
go to album
Stirring Americana set to acoustic arrangements and topped by the legendary Alice Gerrard’s lovely, world-wise voice.
go to album
Michelle Stodart’s folk music captures hope in melancholy, addressing the transformational aspects of the most challenging times.
go to album
